Од времето на откривањето на магнетната моќ, се верувало дека оваа невидлива енергија има некаков лековит ефект. Обидите за негово лекување беа различни, од едноставни постојани магнети на заболениот дел од телото, до ставање на целото тело во едно големо постојано магнетно поле. Потоа првите случаи на заздравување и подобрување на состојбата кај болести каде што никогаш досега не било случај.
Но, проблемот овде беше всушност плацебото, односно способноста на телото да се лекува, доколку личноста е сигурна дека еден начин на лекување навистина функционира. На тој начин, во 18 век, Месмер нашироко го изложил магнетизмот (во овој случај електромагнетизмот) како терапија со „чудесни“ исцелувања кои биле направени во Париз и Виена. Уште подоцна, со развојот на електротехниката и електрониката, се појавуваат други уреди кои можат да произведат магнетно поле, кои го имаат потребниот интензитет, а потоа значењето и функционирањето на магнетните бранови врз метаболизмот, физиологијата и заздравувањето на некои болести, конечно да бидат соодветно истражени.
Пулсното магнетно поле (кое денес се користи во физикална терапија) работи главно преку стативна мембрана со електролити во неа. Или со други зборови, пропустливоста на статичната мембрана се зголемува под магнетните бранови, како и нејзиниот метаболизам, исто така се зголемува формирањето на молекулите одговорни за енергијата и силата и се забрзува процесот на исфрлање на отпадните материи од ткивото. Сето тоа го подобрува заздравувањето на ткивото нападнато од некој патолошки процес. Сите овие ефекти се предизвикани од пулсирачко магнетно поле, т.е. извор кој може многу брзо да воспостави и да го прекине магнетизмот. Само тогаш „брановите“ и електричната енергија се создаваат на одредени места на ткивото, што всушност е примарна причина за магнетотерапијата. Трајните, постојани и природни магнети (како компасот) ја немаат таа способност, иако денес се зборува за позитивните ефекти на постојаното магнетно поле за некои болести, тоа се уште не е научно докажано. Во однос на функционирањето, често се користи за скршеници на коски, за брзо заздравување, како и повреди на мускулите, нервите, лигаменти, ревматизам, а исто така и постоперативно заздравување.
Нашиот искусен тим на физиотерапевти ќе изврши сеопфатна проценка, вклучувајќи постурални и биомеханички проценки, за да го дијагностицира Вашиот проблем.