Миофасцијална терапија е мануелна терапија, чија цел е функционална реставрација на изменетиот фасцијален систем. Тоа е процес на евалуација и третман во кој терапевтот пренесува лесна сила (влечење и/или компресија) на целното ткиво, олеснувајќи го обновувањето на квалитетот на фасцијалниот систем.
Резултатот е реципрочна реакција на телото која вклучува биохемиски и метаболички сигнали, и на крајот физиолошки одговори. Овој процес има за цел да го ремоделира квалитетот на екстрацелуларната матрица на сврзното ткиво за да го олесни и оптимизира преносот на информации до и во фасцијалниот систем. Тоа е концентриран процес, контролиран од централниот нервен систем, во кој терапевтот делува како олеснувач. Терапевтското дејство се фокусира на обезбедување ресурси за прилагодување на оптималната хомеостатска рамнотежа. Резултатот е промена на сликата на телото и подобрувања на функционалните способности.
Дефиниција за фасција и карактеристики на фасцијалниот систем
Постојат различни мислења за она што можеме да ја дефинираме фасцијата. Се предлага употреба на терминот фасцијален систем. Овој систем обединува различни типови на клетки со различни активности (на сличен начин како, на пример, онаа на кардиоваскуларниот систем или нервниот систем) и е поврзан со други телесни системи преку непрекината и инервирана структура на функционална стабилност составена на тридимензионалната колагенска матрица. Овој пристап го олеснува поврзувањето на научните и клиничките наоди едни со други и за возврат нуди поинаква и поширока перспектива за анализа на механиката на телото и патомеханиката. Гореспоменатиот систем претставува комплексна комуникациска архитектура, која обезбедува обемни механино-рецептивни информации, не само преку нејзината топографска дистрибуција, туку главно преку моделите на меѓусебна поврзаност со другите структури на телото особено мускулите. Од неговата динамична и фиброзна конструкција, се издвојува својството на континуирано ремоделирање (фасцијална пластичност), на усогласување и усогласување со внатрешните и надворешните затегнувачки барања на промените на тензијата, создадени надвор од физиолошките обрасци на движење, можат да ја преориентираат динамиката на телото, воспоставувајќи повлечени промени на матрицата (преку динамиката на миофибробластите), кои влијаат на слободата на движење. Густината, дистрибуцијата и органолептичките карактеристики на фасцијалниот систем се разликуваат во неговото патување низ телото, што му овозможува да се прилагоди и да ги исполни барањата на движењето, меѓутоа, неговиот континуитет е суштински, што му овозможува да дејствува како синергетска целина, апсорбирајќи и дистрибуирајќи локален стимул до преостанатите елементи на целината, во различни размери на нејзината конструкција. Внатрешната структурна синергија на фасцијалниот систем му обезбедува на телото релативна независност од гравитациската сила, како и уживање во голем капацитет за адаптација, во согласност со барањата кои доаѓаат однадвор и внатре или, во однос на достапноста на енергија и хранливи материи во животна средина. Покрај својата структурна функција, фасцијата ги презема и дистрибуира дразбите што ги прима телото: неговата мрежа на рецептори регистрира термички, хемиски, притисок, вибрации и импулси на движење; ги испраќа до хомеостатскиот регион на централниот нервен систем преку интероцептивниот пат. На овој начин се создава информациски потенцијал поврзан од системот со одредена цел.
Примена на миофасцијална терапија
Примената на миофасцијалната терапија е индицирана речиси во сите медицински области. Се овозможува, подобрување на движењата; намалување на болката; намалување на отокот; реалаксација и намалување на спазмот на мускулите; подобрување на функцијата на висцералните органи; подобрување на емоционалниот статус; намалување на треморот кај невролошките заболувања; регулација на пореметувања на вестибуларниот апарат; поволно дејство кај анксиозноста и несоницата; како и враќање на општата енергија на телото. Се препорачува кај: Лумбален синдром, Цервикален синдром, Периартрит хумероскапуларис, Морбус Паркинсон, Мултипла Склероза, Спастична парапареза, Ревматоиден артрит, Ансиозност и др.